|
 خبرگزاری دانشجویان ایران - تهران
سرویس: فرهنگ و هنر - سینما
اکبر نبوی که از سال 82 مشغول ساخت مستندی درباره "رسول ملاقلی‌پور" است، اظهار تاسف کرد از اینکه دو سفر دیگر باید به‌همراه او به اردبیل و شمال ایران می‌رفتند تا تصاویری بر مبنای فیلمنامه گرفته شود، اما اجل مهلت نداد.
این منتقد و یکی از نزدیکان ملاقلی‌پور در ادامه‌ی گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایسنا، اظهار کرد: در صحنه‌هایی کنار دریا قرار بود با هم حرف بزنیم و در دامنه سبلان و کوه معروف حیدربابا هم می‌خواستم، «رسول» حیدر بابا را بخواند تا صدایش را به مرحوم حیدر بابا دیزالو کنم، اما نشد؛ حالا تنها از مجموعه تصاویری که تهیه کرده‌ام، فیلم یک ساعته‌ی خوبی درخواهد آمد.
او اضافه کرد: از سال 82 سفرهای زیادی با رسول رفتم و از او تصویر گرفتم. تصاویر زیادی هم از فیلم «میم مثل مادر» از نوشتن فیلمنامه و دورخوانی آن گرفته تا فیلمبرداری و نمایش آن موجود است که آنها را تدوین خواهم کرد.
اکبر نبوی معتقد است: رسول ملاقلی پور پایه‌گذار موارد مهمی در سینما بود و عرصه هنر به او مدیون است.
این منتقد با بیان اینکه ملاقلی‌پور پایه‌گذار جدی سینمای دفاع مقدس و سینمای اجتماعی این ژانر بود، گفت: شاید اگر کسی غیر از او بود، به‌خاطر این کارهای بزرگی که انجام داده بود به خودش مغرور می‌شد، اما با تمام وجودش همان بچه لب خط بود و همیشه با افتخار این را می‌گفت.
وی افزود: آنهایی که قبل از انقلاب رسول را می‌شناسند و تا این اواخر هم می‌دیدنش می‌توانند، گواهی می‌دهند که رسول سال 56 به لحاظ سلوکش با مردم و نداشتن غرور و تکبر که تقریبا جزو عادات خانواده‌ی هنر است، با رسول سال 85 هیچ فرقی نمی‌کرد، با توجه به اینکه او کارهای بسیار بزرگی انجام داده بود.
نبوی فیلم‌های «سفر به چزابه»، «پرواز در شب» و «میم مثل مادر» را جزو ماندگارترین فیلم‌های دفاع مقدس برشمرده و عنوان کرد: او یکی از پیشروهای جدی سینمای اجتماعی کشور نیز هست که با ساخت «مجنون»، «خسوف» و «پناهنده» نشان داد یک هنرمند واقعی چقدر جلوتر از زمانه خودش رخدادها را می‌بیند و چقدر در نقد اجتماعی با شجاعت رفتار می‌کند.
وی گفت: او اصلا تکنسین نبود و ما در سینمای امروز کشورمان تکنسین کم نداریم، هنرمند کم داریم و یکی از انگشت‌شماران هنرمند کشور رسول ملاقلی پور بود.
نبوی یکی از مهمترین ویژگی‌های ملاقلی‌پور را صداقت او دانست و اظهار داشت: همیشه باطن او دم دستش بود و از کسی پنهان نمی‌کرد. اگر از کسی دلگیری داشت جلویش که منافقانه احساس محبت نمی‌کرد و به کسی هم اگر ابراز محبت می‌کرد، معلوم بود از ته دلش است.
وی با بیان اینکه رسول به شکل غریزی هنرمند بود، ادامه داد: او در سینما زندگی می‌کرد و شاید بخشی از آن چیزی که باعث شد درک نشود همین بود. او با معادلات رایج خیلی همراهی نداشت و با خودش زندگی می‌کرد، با همه علایقش و سینما وهنر در ذات او بود.
این مستندساز اظهار داشت: خیلی‌ها نمی‌دانند رسول یک قصه‌نویس بسیار خوبی هم بود و بارها از او خواستم تا آنها را چاپ کند اما زیر بار نرفت.
نبوی مهمترین ویژگی آثار ملاقلی‌پور را جان‌دار بودن آنها برشمرد و گفت: اگر به لحاظ تکنیکی هم به این فیلمها ایراد وارد کنیم، اما نمی‌توانیم منکر شویم که ویژگی‌های خوبی هم دارند چون با تمام وجودش کار می‌کرد و اگر جایی تکنیک به میدان می‌آمد تا او را از دلش جدا کند با احترام تکنیک را کنار می‌گذاشت و به دلش می‌پرداخت گرچه با تکنیک هم هیچ موقع سر ستیز نداشت.
وی در پایان با ابراز تاسف از درگذشت این فیلمساز گفت: ظاهرا دعای دوستان شهید رسول مستجاب شد و او را با خود بردند و امیدوارم خدا او را با سالار شهیدان محشور کند. | 
